از پنجره جاده را می پیمایم ، به امید آنکه تو بیایی
با خود در اندیشه ی سلامی هستم که میخواهم تقدیمت کنم
اما نجوایی از درونم میگوید : به چه می اندیشی ؟
به تمنای کدامین وصال این چنین بی قراری !
مسافر تو اینجاست ، میان سینه ات ، او هرگز این کلبه ی محقر را ترک نکرده

نمی خواهم خاطره ی فردایم شوی!

امروز من باش

حتی لحظه ای……!

چشم مست تو عجب جلوگه بيداد است                                                             

                                                        خم ابروي تو سر مشق كدام استاد است
خم ابروي تورا ديـدم و رفتــم به سجــود 

                                                        صيـــد را زنــده گرفتن هنــر صيــاد است