خدا . . .

پیش از اینها فکر می کردم خدا
خانه ای دارد میان ابرها


مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتی از الماس و خشتی از طلا


پایه های برجش از عاج و بلور
برسرتختی نشسته با غرور


ماه برق کوچکی از تاج او
هر ستاره پولکی از تاج او


اطلس پیراهن او آسمان
نقش روی دامن او کهکشان


رعد و برق شب صدای خنده اش
سیل و طوفان نعره ی توفنده اش


دکمه ی پیراهن او آفتاب
برق تیغ و خنجر او ماهتاب


هیچکس از جای او آگاه نیست
هیچکس را در حضورش راه نیست


پیش از اینها خاطرم دلگیر بود
از خدا در ذهنم این تصویر بود


آن خدا بی رحم بود و خشمگین
خانه اش در آسمان دور از زمین


بود اما در میان ما نبود
مهربان و ساده و زیبا نبود


در دل او دوستی جایی نداشت
مهربانی هیچ معنایی نداشت


هرچه می پرسیدم از خود از خدا
از زمین از آسمان از ابرها


زود می گفتند این کار خداست
پرس و جو از کار او کاری خطاست


آب اگر خوردی ، عذابش آتش است
هر چه می پرسی ، جوابش آتش است


تا ببندی چشم ، کورت می کند
تا شدی نزدیک دورت می کند


کج گشودی دست ، سنگت می کند
کج نهادی پا ، لنگت می کند


تا خطا کردی عذابت می کند
در میان آتش آبت می کند


با همین قصه دلم مشغول بود
خوابهایم پر ز دیو و غول بود


نیت من در نماز و در دعا
ترس بود و وحشت از خشم خدا


هر چه می کردم همه از ترس بود
مثل از بر کردن یک درس بود


مثل تمرین حساب و هندسه
مثل تنبیه مدیر مدرسه


مثل صرف فعل ماضی سخت بود
مثل تکلیف ریاضی سخت بود

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: